Starożytni wierzyli w cudowną moc uzdrawiania i w terapeutyczne właściwości złota. W Egipcie było ono używane w celach medycznych. Niektórzy uważali nawet, że kruszec ten kryje w sobie tajemnicę długiego życia. Zwolennicy tej teorii pili płynne złoto trzy razy dziennie lub rano na czczo. Miało przywrócić im młodość, wigor i uleczyć wszelkie choroby.
Złoto było stosowane w lecznictwie od czasów pradawnych, w szczególności w starożytnej Persji, Egipcie, Arabii, Indiach i Chinach. Arabowie do dziś uważają, że złoty metal wzmacnia serce, zwalcza palpitacje i drżenie kończyn, a także pomaga w stanach melancholii. Przez wiele wieków Chińczycy gotowali ryż wraz ze złotą monetą w celu uzupełnienia złota w organizmie. W niektórych przypadkach złoto rzeczywiście jest skutecznym medykamentem. Metaloterapia stosowana jest w leczeniu chorób wenerycznych, raka mózgu i infekcji ran.
Lecznicze właściwości złota opiewali Arystoteles i Paracelsus. Ten drugi zalecał stosowanie preparatów złota do terapii chorób wenerycznych, trądu, trudno gojących się ran, a nawet padaczki. Między VII a XIX wiekiem sole złota wykorzystywano do leczenia kiły, chorób zakaźnych i pasożytniczych, serca, a nawet gruźlicy. Awicenna, tadżycki lekarz, filozof i przyrodnik, który żył na przełomie X i XI wieku, twierdził, że złoto usuwało nieprzyjemny zapach z ust. Do celów leczniczych wykorzystywano cienkie płatki złota, sproszkowane złoto, złotą nalewkę lub roztwory złota. Ludwik XI kurował się nalewką. Powszechna była chryzoterapia, czyli leczenie solami złota. Izabela Bawarska zamawiała u znajomego aptekarza specjalnie sprowadzane powidła z solami złota na otyłość. Angelo Sala, wenecki filozof, alchemik, który żył na przełomie XVI i XVII wieku, stosował sole złota przeciw odrze i puchlinie wodnej. Maria Medycejska używała ich przeciw bólom zębów.
Św. Hildegarda z Bingen (1098 – 1179) – Patronka Krajowego Cechu Radiestetów i Bioenergoterapeutów zalecała i stosowała różnorakie kuracje złotem. Szczególnie polecała pieczenie sproszkowanego złota z mąką orkiszową oraz wodą oraz picie wina ze złotem. Twierdziła, że złoto przyjmowane systematycznie nawet w bardzo małych dawkach jest pierwiastkiem niezbędnym dla ludzkiego organizmu, mimo, iż występuje w ilościach śladowych. Hildegarda zalecała stosowanie złota na wszystkie choroby ducha i ciała. Według niej złoto stanowiło symbol nie tylko czystości, ale również długowieczności, rozwijało zalety intelektualne i moralne – było i jest eliksirem młodości i zdrowia.
Niezwykłe właściwości złota promował w swoich pracach amerykański mistyk Edgar Cayce działający w pierwszej połowie XX wieku. Według niego równowaga metali w organizmie człowieka zachwiana była głównie z powodu niedoboru złota. Uważał, że złoto konieczne jest do prawidłowej pracy wielu gruczołów produkujących hormony. Twierdził, że kuracja złotem jest niezwykle pomocna przy leczeniu: nowotworów, reumatyzmu, zapalenia naczyń i węzłów chłonnych, stwardnienia rozsianego, niedoczynności tarczycy, bielactwa, choroby Alzheimera i Parkinsona, alkoholizmu, głuchoty i chorób psychicznych. Wspomaga łagodzenie objawów menopauzy, niepłodność, likwiduje szum w uszach, hamuje zanik mięśni i paraliż.
W XX wieku wprowadzono złoto koloidalne, które wykorzystywane jest w leczeniu białaczek i niektórych innych nowotworów. Koloidalny roztwór złota, inaczej zawiesina mikroskopijnych cząsteczek złota w wodzie destylowanej, regeneruje, odbudowuje i równoważy siły witalne w organizmie. Złoto ma korzystny wpływ na układ pokarmowy i krążenie krwi. Koloidalne złoto jest czystym i naturalnym środkiem uzupełniającym dietę. Jest bioprzyswajalne, nietoksyczne, nie ma smaku ani zapachu. Wzmaga euforyczne uczucie dobrego samopoczucia, stymuluje funkcje organizmu, poprawia naturalną obronność i żywotność, ma dobroczynny wpływ na zrównoważenie rytmu serca i poprawę krążenia krwi. Preparaty ze złotem nie powodują podrażnień i uzależnień, są nieinwazyjne. Koloidalne złoto ma wpływ zarówno na zdrowie fizyczne, jak i na zdrowie emocjonalne. Terapia złotem stabilizuje poziom kolagenu, hamuje lub uwalnia aktywność niektórych enzymów. Odmładza ospałe organy wewnętrzne, a w szczególności mózg, wspomaga układ pokarmowy, a także podnosi witalność i reguluje temperaturę ciała. Koloidalne złoto ma właściwości usprawniające gruczoły i stymulujące nerwy.
Współcześnie zaleca się stosowanie preparatów ze złotem w razie chorób zakaźnych, wenerycznych, reumatycznych, w tym artretyzmu, łuszczycy, bielactwa, cukrzycy, kolagenozy, dusznicy, padaczki, zapalenia narządów płciowych i nowotworów. Terapia złotem jest pomocna podczas wypadania włosów, w leczeniu ropni, liszajów, kataru, stanów zapalnych oczu i wątroby. Złoto, podobnie jak srebro, miedź czy cynk działa przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybicznie. Hamuje wirusowe i bakteryjne infekcje. Niszczy pierwotniaki i roztocza, działa także hamująco na rozwój wirusów. Spowalnia opad krwinek OB, hamuje autoagresję. Likwiduje objawy przewlekłych chorób alergicznych. Preparaty złota działają przeciwtrądzikowo. Złoto wspomaga leczenie: alkoholizmu, narkomanii, otyłości, zaburzeń trawienia, nadczynności gruczołów, nerwicy, depresji, stanów lękowych. Wspomaga prawidłowe funkcje mózgu. Ułatwia gojenie oparzeń i ran, likwiduje bóle mięśni i nadmierne pocenie się, a także gwałtowne uderzenia gorąca i zimne dreszcze.