Mikroelementy

ZŁOTO

Złoto jest jednym z ultramikroelementów wchodzących w skład naszego organizmu. Jego całkowita zawartość w organizmie wynosi około 10 mg. Całkowita funkcja biochemiczna złota nie została do końca ustalona. Posiada doskonałe właściwości bakterio- i grzybobójcze. W połącze­niu z innymi pierwiastkami o podobnych właściwościach, takimi jak srebro, cynk i miedź, powoduje efekt synergii zwiększając efektywność ich działania. Pełni rolę katalizatora w procesie powstawania wielu hor­monów oraz enzymów. Właściwości lecznicze złota znane były już w Chinach ponad cztery tysiące lat temu. Starożytni wierzyli, że kryje w sobie tajemnicę długowieczności oraz cudowną moc uzdrawiania. W Euro­pie do celów leczniczych złoto w różnych formach fizykochemicznych jest stosowane od XIX wieku, przy leczeniu artretyzmu, chorób reumatycznych, nowotworowych, wenerycznych, zapalenia narządów płcio­wych, łuszczycy, bielactwa, cukrzycy, dusznicy i padaczki. Stosowane jest w produktach spożywczych. W kosmetologii produkty zawierające w swoim składzie różne formy złota cieszą się ogromnym uznaniem wśród użytkowników ze względu na posiadaną zdolność do regeneracji, rozświetlania skóry i wygładzania zmarszczek. Zawartość złota w organizmie maleje wraz z wiekiem, a możliwość jego uzupełnienia, w for­mie przyswajalnej dla organizmu, w oparciu o tradycyjne produkty spożywcze jest praktycznie niemożliwa. czytaj więcej o złocie...

SREBRO

Właściwości lecznicze srebra są znane od czasów starożytnych. Srebro ma działanie prze­ciwbakteryjne, przeciwwirusowe i grzybobójcze. Jest naturalnym antybiotykiem - efektyw­nym, łagodnym i nietoksycznym. Cząsteczki srebra mogą zniszczyć setki szkodliwych bakterii, wirusów i pleśni, natomiast antybiotyki działają tylko na kilka z nich. Bardzo ważną właściwością srebra jest to, że bakterie chorobotwórcze nie są w stanie rozwinąć odporności na cząsteczki srebra, tak jak dzieje się to w przypadku antybiotyków. Jest bardzo efektywne w leczeniu różnego rodzaju problemów o podłożu grzy­biczym, tak często obecnie spotykanym, oraz egzemy, trądziku czy jako antyseptyk do płukania ust i mycia zębów. Nadmierne spożywanie srebra może prowadzić do powstania tzw. srebrzycy (nadmiernego odkła­dania się soli srebra w skórze). Srebrzyca nie charakteryzuje się negatywnymi efektami dla zdrowia człowie­ka, ale powoduje nieodwracalne zmiany w wyglądzie zewnętrznym (trwałe niebieskawe zabarwienie skóry i błon śluzowych). czytaj więcej o srebrze...

  KRZEM

Krzem jest jednym z podstawowych pierwiastków odpowiedzialnych za prawidłowe funk­cjonowanie organizmu, drugim najliczniej występującym pierwiastkiem po tlenie, jego ilość waha się w granicach od 100 do 500 ppm. Bierze aktywny udział w syntezie tkanki chrzęstnej oraz łącznej. Jego obecność w organizmie gwarantuje prawidłowe funkcjonowanie stawów oraz naczyń krwionośnych. Spowalnia proces starzenia skóry, zapewniając jej gładkość i elastyczność. Powoduje, że włosy i paznok­cie stają się elastyczne i grubsze. Zapewnia prawidłowy wzrost i rozwój organizmu. Poprawia pracę nerek, zwalcza stany zapalne i astmę oskrzelową, jest częścią systemu nerwowego i przekazuje impulsy z mózgu do innych narządów. Poprawia pamięć, krążenie i podnosi wigor. Ponadto usuwa z organizmu toksyczne substancje. Niedobór krzemu może doprowadzić do osteoporozy, zwyrodnienia stawów oraz utraty ela­styczności naczyń krwionośnych, co w konsekwencji prowadzi do ich pękania i powstawania wylewów we­wnętrznych oraz podskórnych. Dzienna zalecana dawka uzupełnienia krzemu wynosi około 15 mg. czytaj więcej o krzemie...

BOR

Bor jest niezbędny dla zachowania właściwej gospodarki wapniowej organizmu i zapobiega utracie kośćca związanej z osteoporozą i reumatoidalnym zapaleniem stawów. Wchłanianie wapnia bez obecności boru i krzemu nie jest możliwe. Bor odpowiada za prawidłową produkcję hormonów sterydowych, m.in.: estrogenów, progesteronu, testosteronu oraz witaminy D3i zapewnia właściwy rozwój embrionalny, zapobiega zakrzepom krwi oraz reguluje przemianę materii. Eksperci sugerują, że niedobór boru pociąga za sobą zahamowanie tempa wzrostu organizmu, osłabia funkcjonowanie mózgu i zdolności poznawcze. W publikacjach naukowych bor wymienia się jako chemioterapeutyk w profilaktyce i leczeniu różnych form raka, m.in. prostaty, szyjki macicy czy też płuc. czytaj więcej o borze...

CYNK

Cynk jest jednym z najważniejszych mikroelementów wchodzących w skład żywego organi­zmu. Jego zawartość w organizmie waha się od 1.4- 2.3 g. Dzienna zalecana dawka cynku dla dorosłego człowieka wynosi ok. 10 mg. Jest obecny w 60 różnych enzymach. Cynk reguluje metabolizm związków węglowodanowych i białkowych. Wpływa na mineralizację kości zwiększając ich wytrzymałość. Reguluje poziom cholesterolu we krwi. Ma szczególne znaczenie w wytwarzaniu hormonów wpływających na prawidłowe funkcjonowanie gruczołów – krokowego i tarczycy oraz zwiększa stężenie insuliny i może być wykorzystywany w leczeniu cukrzycy. Badania wykazały istotny wpływ cynku na funkcjonowanie ukła­du immunologicznego oraz regulację stężenia poziomu witaminy E, tzw. witaminy młodości. Ponadto cynk przyśpiesza gojenie się ran. Wpływa na prawidłowe funkcjonowanie systemu rozrodczego oraz potencję. Łagodzi objawy osteoporozy, hemoroidów, zapalenia jelit i wrzodów. Cynk powinni otrzymywać chorzy na raka, gdyż pomaga on w ograniczeniu rozprzestrzeniania się choroby – dzięki wpływowi cynku mniej komó­rek ulega deformacjom prowadzącym do powstawania raka. czytaj więcej o cynku...

CHROM

Jest pierwiastkiem niedocenianym, mimo że ma ogromne znaczenie dla człowieka. Orga­nizm człowieka zawiera poniżej 6 mg chromu, ale jego absorpcja nie jest łatwa, gdyż ciało zatrzymuje tylko ok 3 proc. pobieranej ilości. Dzienna zalecana dawka chromu wynosi ok. 40 mcg. W przy­padku chorych na cukrzycę lub cierpiących na nadwagę zaleca się przyjmowanie dodatkowo 40-80 mcg chromu. Chrom ma istotny wpływ na gospodarkę węglowodanową. Bierze udział w metabolizmie i groma­dzeniu tłuszczów oraz cukrów, wspomagając proces odchudzania. Pełni też ważną rolę w syntezie cho­lesterolu, tłuszczów i białek, przez co chroni organizm przed chorobami serca i zmniejsza ryzyko zawału. Poprzez zapewnienie prawidłowej ilości insuliny jest pomocny w leczeniu cukrzycy i hipoglikemii. Według Światowej Organizacji Zdrowia cukrzyca jest jednym z najgroźniejszych schorzeń cywilizacyjnych. Zwią­zane z nią groźne powikłania są coraz częstszymi przyczynami zgonów. Do tej pory cukrzyca zaatakowała blisko 2 mln Polaków. czytaj więcej o chromie...

  MIEDŹ

Należy do podstawowych pierwiastków śladowych. W ciele człowieka znajduje się ok 150- 200 mg miedzi, a zapotrzebowanie na miedź wynosi ok. 1 mg dziennie. Spełnia w organizmie wiele funkcji, między innymi pomaga w procesie powstawania kości, hemoglobiny i czerwonych krwinek. Miedź sprzyja wchłanianiu żelaza z przewodu pokarmowego, jest potrzebna dla zdrowego układu nerwo­wego i stawów. Niedobór miedzi może prowadzić do osteoporozy, wraz z obniżeniem zawartości miedzi we krwi spada wchłanianie żelaza oraz produkcja czerwonych ciałek krwi, co powoduje anemię. Wzmacnia naczynia krwionośne, kości, ścięgna i nerwy, a w szczególności pomaga zachować odporność. Niska za­wartość miedzi we krwi obniża też liczbę białych ciałek krwi, a co za tym idzie zwiększa podatność na prze­ziębienia i infekcje. Może zapobiegać arytmii serca i nadciśnieniu tętniczemu. Z jej niedoborem związane są często niepłodność i poronienia. 

  MAGNEZ

W organizmie człowieka znajduje się około 25 g magnezu. Ponad połowa wchodzi w skład związków z wapniem, fosforem i występuje w kościach. Zapas magnezu w tkankach kost­nych zapewnia jego stały dopływ do potrzebujących go tkanek w momentach jego niedoboru w pożywie­niu. Dzienne zapotrzebowanie na magnez u osób dorosłych ocenia się na ok. 300-400 mg, jednak ustalenie dokładnej ilości jest bardzo trudne, ponieważ każdy zarówno fizyczny, jak i emocjonalny stres powoduje znaczne jego ubytki. Magnez odgrywa kluczową rolę w metabolizmie komórkowym, bierze udział w ponad połowie procesów metabolicznych zachodzących w ustroju, nazywany jest więc pierwiastkiem życia. Jest czynnikiem wzrostu, regeneruje komórki, wzmacnia reakcje obronne organizmu, zmniejsza podatność na zachorowanie na raka i miażdżycę. Magnez sprzyja prawidłowemu rozwojowi zębów i kości oraz zwiększa aktywność tkanek. Jest konieczny do prawidłowego funkcjonowania mózgu i płuc. Bierze udział w proce­sie przesyłania impulsów nerwowych, wzmacnia układ sercowo-naczyniowy. Działa przeciwnie do wapnia obniżając napięcie nerwowo-mięśniowe, przeciwdziała więc bólom migrenowym. Istotne znaczenie ma więc zachowanie właściwych proporcji między wapniem a magnezem. Niedoborowi magnezu towarzyszy wyczerpanie, alergie, nerwowość i nadpobudliwość albo apatia i depresja. czytaj więcej o magnezie...